"Zelf vragen bedenken bij een kortverhaal

A.Aletrino (1856-1916)
Een liefde
Voor Louis Hartz
Drie beste hamvragen
1) Waarom is hij zo ontroerd door de liefde van die ene oude vrouw in het ziekenhuis?
2) Wat als de vrouw niet verliefd was op de dokter, hoe zou zijn kijk op de liefde dan zijn?
3) Hoe komt het dat hij de vlecht van de vrouw bewaard samen met de andere beroerdheden van zijn leven?
 
Antwoorden op de drie hamvragen
1) Wanneer de schilder vertelt dat elk gevoel dat iemand ervaart alleen maar egoïsme is antwoordt de dokter hierop met een verhaal over het enige niet- egoïstische gevoel van een oude vrouw dat hij heeft meegemaakt. De dokter heeft zelf enkel egoïstische liefde gekend. Die ene liefde van de oude vrouw was volgens hem niet- egoistisch en bleef hem daarom ook het langste bij. Zelf is hij nooit getrouwd geweest omdat hij rondom hem enkel de miserie van huwelijken heeft meegemaakt.
 
"t'Is eigenlijk een gekke historie, waarom ze me zo altijd is bijgebleven weet ik niet, ik geloof omdat het de enige niet- egoïstische vrouwenliefde in mijn leven is geweest. Ik ben nog ongetrouwd, ik geloof niet dat ik ooit zal trouwen, ik begin zo langzamerhand oud te worden, en heus, wat ik rond mij heb gezien van andere huwelijken, behalve de twee hier naast me, heeft me niet verlangend gemaakt om te trouwen."
 
2) Er wordt de indruk gewekt dat de dokter een niet al te gelukkig leven leidt. Wanneer de oude vrouw sterft en hij haar afgeknipte vlecht ontvangt, vertelt hij dat hij dit voorwerp zal bewaren bij de andere beroerdheden van het leven. Hier maak ik op uit dat de dokter al een aantal zware tegenslagen heeft gekregen.

Wanneer hij de vlecht in zijn handen houdt denkt hij na over het ontstaan van de mens maar dit beschrijft hij niet positief. Ook hieruit maak ik op dat hij een erg negatieve kijk heeft op het bestaan van de mens.

“En toen ik weer in mijn kamer was en ik haar vlecht uit het papier rolde toen voelde ik langzaam het huilen hoger kroppen dat langzaam in mijn keel stikte over de grote, wijde misère van het leven, de enorme ellende van het bestaan waarin zo’n schepseltje geboren wordt en leeft zonder vreugde, zonder licht in de donkere geheiming van haar noodzakelijk meezijn.”

3) De dokter ziet vele patiënten sterven in het ziekenhuis. Hieruit kan zijn sombere kijk op het leven uit voortkomen. Uit het tekstfragment kan je afleiden dat hij zijn kleine geluk haalt uit het goed zijn voor de volgens hem eenzame vrouw. De vlecht kan hier een bevestiging of een bewijsstuk van zijn dat de dokter bewaart. Dit zijn voor hem de kleine gelukkige dingen. Zo zal hij naar eigen zeggen niet helemaal ten onder gaan aan de slechte kanten van het leven die hij van zo dichtbij meemaakt. Wanneer hij de dode vrouw bezoekt in de kelder en het laken over haar heen legt zegt hij ook tegen zichzelf dat niemand het beter had kunnen doen, dat het nu eenmaal het beste was dat de enige persoon die haar lief had haar voorzichtig toedekte. Het lijkt alsof de dokter zelf aan de haal gaat met zijn fantasie, alsof hij fantaseert dat de vrouw het niet kende om geliefd te zijn door iemand. Maar dit kan de dokter niet zeker weten.

"En ik ben de volgende dag naar de anatomie gegaan, en heb haar zien liggen op de tafel, onder het hoge witte licht van de stille zaal en ik heb alleen staan staren op dat arme misvormde lichaam, en heb zachtjes gestreeld over haar bleke wangen, ik haar enige liefde. En ik heb voorzicht het doodslaken over haar heen gespreid, voorzichtig en langzaam; niemand had het beter kunnen doen, ze had me heel liefgehad.”