Creatief schrijven: expositie en flashback

DEEL A

1) Foto kiezen van het personage:

2) 6 typerende kenmerken (uiterlijk)

Roodharig

Beheerst

Bedwelmend

Betrouwbaar

Ruw

3) Bedenk een voornaam

Marcus

4) Bedenk een leeftijd

28 jaar

5) Bedenk een beroep, hobby’s, manier van leven

Kelner in een restaurant.

6) 6 trefwoorden die iets zeggen over zijn innerlijk.

Hij sport graag en houdt van controle over een situatie. Hij haat regen en verfoeit vrouwen die zich op hem werpen. Hij wordt het liefst alleen gelaten. Af en toe spreekt hij af met wat vrienden voor een biertje en een potje poker. Hij is allergisch voor noten.

7) Kies een locatie:

8) Hoe ziet de plek eruit? Wat zie je zelf? Wat ruik je? Welke sfeer hangt er?

Het is rustig in het restaurant. Je hoort geschraap van het bestek en het zachte gemompel van de obers die de wensen vervullen van de klanten. Vrouwen met een zwaar parfum en dure ringen om hun vingers heffen de glazen naar hun dikke naar alcohol ruikende rijke mannen. Ze toostten en glimlachen. De tanden bloot, klaar om hun prooi aan stukken te scheuren. Het vale gele licht zorgt ervoor dat het restaurant een intieme sfeer krijgt. Het etablissement ademt duurheid uit, precies wat dit soort klanten willen. Marcus glimlacht zuur, maar verbergt het wanneer een klant zijn glas opheft naar hem ten teken dat hij nog meer champagne wil. Hij kruipt weer in zijn karakter. Een wolf in schaapskleren, zeggen ze dat zo niet? Terwijl hij naar hem toeloopt piepen zijn schoenen over de gladde houten vloer. Voorzichtig kantelt hij de dure fles. De blonde vrouw kwam niet meer in het restaurant. Hij voelde de bekende rilling weer over zijn rug lopen.

9) Kies een kledingstuk.

Een rode das met kleine blauwe stipjes.

10) Link het kledingstuk met het personage. Maximum twee zinnen.

Marcus trekt behendig zijn das een beetje losser. Zijn adamsappel stikt bijna zowat. Zijn mama zou momenteel teleurgesteld zijn. Hij trok zijn rode das met de blauwe nopjes terug wat strakker.

11) 3 zinnen waarop uitgemaakt kan worden dat het kledingstuk door een tweede figuur bewust/ onbewust werd achtergelaten.

Hij herinnerde die dag nog alsof het gisteren was. De dure verpakking, het robijnrode lint eromheen. Het doosje gleed als vanzelf uiteen en daarin lag het. Zijn allereerste dure das. Zijn moeder glimlachte, katachtig, en knoopte het rond de jongen zijn nek op een efficiënte manier die duidelijk maakte dat ze dit al eerder had gedaan. Ze glimlachte opnieuw naar de jongen, haar zoon die ze zo liefhad. Langzaam ontkleedde ze zich waarbij haar paarszijden jurk op de grond viel. De jongen keek toe.

12) Schrijf een korte tekst (begin van het verhaal), beschrijf de locatie en zoom in op het kledingstuk. Betrek het personage niet meteen in het verhaal, laat het toekijken, nog niet laten spreken en de naam nog niet vernoemen.

Ze schudde haar blonde haar naar achter en liet haar champagne in haar glas rondwalsen waarbij ze het meteen naar binnen klokte. Ze glimlachte en knipoogde verleidelijk naar de jonge ober die in de hoek stond met de fles Veuve-Clicquot. Hij keek stuurs, ietwat bruut zelfs, terug en de vrouw keek verontwaardigd. Ze was een klant hier, een klant met veel geld en ze verdiende het om alle aandacht te krijgen die ze wou. De roodharige jongeman zag zijn fout in en ontplooide zijn gezicht in een grote verleidelijke glimlach. De blonde vrouw ontspande en het bandje van haar jurk gleed van haar schouder. Toen de jongenman dichterbij kwam zag ze zijn stropdas. ‘Wat een aparte kleur’ dacht ze. ‘Rood met kleine blauwe stipjes’. Ze bestuurde het kledingstuk beter toen de man vooroverboog om haar glas in te schenken. Het was een van de diepste rode kleuren die ze ooit had gezien. Duur was de das zeker, dat zag ze zo met haar kennersoog. Hoe kwam zo’n jonge kerel die werkt als ober in een restaurant aan zo’n dure das?

DEEL B

1) kies een foto voedsel

14) Hoe ziet het eruit? Hoe smaakt het? Hoe voelt het aan? Hoe voelt het in je mond?

Rundscarpaccio is iets dat niet iedereen lust. Het voelt flinterdun aan en je kan er bijna door kijken. De saus die er bij ligt geeft het gerecht net dat extra beetje meer waardoor er een explosie van smaken ontstaat wanneer je de hap naar je mond brengt. De rucola zorgt voor een pittig detail en kraakt in je mond. De carpaccio zelf proeft zacht.

15) Verbind het personage met het voedsel.

Marcus nam zijn laatste hap van de carpaccio. De kokkin had gisteren nog wat over en had het voor hem ingepakt. Marcus had haar vragend aangekeken en de kokkin antwoordde met een knipoog. Zielige vrouwen die hem proberen te verleiden door zijn lievelingseten klaar te maken. Marcus barstte bijna in lachen uit.

De telefoon ging en hij pakte deze op en vroeg op gedempte, verleidelijke toon waar hij de beller mee van dienst kon zijn. Hij verstijfde. Zij was het. Hij kon het horen aan haar verleidelijke stem waarmee ze een tafel reserveerde, hij hoorde haar tinkelende lachje toen ze zich vergiste van uur, hij kon haar bijna ruiken door de telefoon heen. Geen twijfel mogelijk, zij was het. 

Ze schudde haar blonde haar naar achter en liet de champagne in haar glas rondwalsen waarbij ze het meteen naar binnen klokte. Ze glimlachte en knipoogde verleidelijk naar de jonge ober die in de hoek stond met de fles Veuve-Clicquot. Hij keek stuurs, ietwat bruut zelfs, en de vrouw keek verontwaardigd. Ze was een klant hier, een klant met veel geld en ze verdiende het om alle aandacht te krijgen die ze wou. De roodharige jongeman zag zijn fout in en ontplooide zijn gezicht in een grote verleidelijke glimlach. De blonde vrouw ontspande en het bandje van haar jurk gleed van haar schouder. Ze meende hem ergens van te kennen maar het kon haar niet veel schelen. Vrouwen van haar status kenden geen obers. Toen de jongenman dichterbij kwam zag ze zijn stropdas. ‘Wat een aparte kleur’ dacht ze. ‘Rood met kleine blauwe stipjes’. Ze bestuurde het kledingstuk beter toen de man vooroverboog om haar glas in te schenken. Het was een van de diepste rode kleuren die ze ooit had gezien. Duur was de das zeker, dat zag ze zo met haar kennersoog. Hoe komt zo’n jonge kerel die werkt als ober in een restaurant aan zo’n dure das?

FLASHBACK

Die middag nam Marcus zijn laatste hap van de carpaccio. De kokkin had gisteren nog wat over en had het voor hem ingepakt. Marcus had haar vragend aangekeken en de kokkin antwoordde met een knipoog. Zielige vrouwen die hem proberen te verleiden door zijn lievelingseten klaar te maken. Marcus barstte bijna in lachen uit. De telefoon ging en hij pakte deze op en vroeg op gedempte, verleidelijke toon waar hij de beller mee van dienst kon zijn. Hij verstijfde. Zij was het. Hij kon het horen aan haar verleidelijke stem waarmee ze een tafel reserveerde, hij hoorde haar tinkelende lachje toen ze zich vergiste van uur, hij kon haar bijna ruiken door de telefoon heen. Geen twijfel mogelijk, zij was het. De blonde vrouw.